Zasady wywozu zabytków za granicę reguluje w naszym kraju ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z  dnia 23 lipca 2003 r. Najnowsze regulacje prawne, uwzględniające m.in. częściowo prawo Unii Europejskiej, jak i zmiany jakie zaszły w sytuacji geopolitycznej Polski w ostatnich pięciu latach, wniosła ustawa o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz zmianie kilku innych ustaw z dnia 18 marca 2010 r. Znowelizowana ustawa z nowymi zasadami wywozu zabytków za granicę obowiązuje od 5 czerwca 2010 r. Poza artykułami dotyczącymi bezpośrednio wywozu zabytków za granicę (Rozdział 5 - Wywóz zabytków za granicę, art. 51-61), zastosowanie w tej materii mają także artykuły Rozdziału 11 - Przepisy karne, a w szczególności art. 109 i 113.

W chwili obecnej trwają prace nad rozporządzeniami wykonawczymi do ustawy, określającymi m.in. wygląd dokumentów wywozowych.

Również inne akty prawne w swoich zapisach odnoszą się do wywozu zabytków za granicę. Stawki opłat za wystawianie pozwoleń reguluje ustawa skarbowa. Osoby wystawiające dokumenty wywozowe, szczególnie oświadczenia czasu powstania zabytku i wyceny zabytku, powinny pamiętać o odpowiedzialności karnej z art. 271 kodeksu karnego.

W Polsce obowiązuje również prawo Unii Europejskiej, regulujące sprawy wywozu dóbr kultury. Najważniejszym dokumentem w tym zakresie jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury. To na jego podstawie przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej  są przemieszczane obiekty zabytkowe z terenów krajów UE do krajów nie będących członkami Unii. Na jego podstawie są też wywożone zabytki z Polski poza terytorium UE.